Japan Illustrated
Een illustratiereeks van memorabele momenten.
Een illustratiereeks van memorabele momenten.
Inmiddels zit de reis naar Japan helaas erop. Maar wauw, wat een land en wat een inspiratiebron! Voor mij als Illustrator en animator was Japan een land waar je niet genoeg van kan krijgen. Overal waar je kijkt zit illustratie en animatie verweven in de Japanse identiteit.
Tijdens de reis bracht dit mij op het idee om van iedere plek waar we geweest zijn een voor mij uniek, memorabel en/of grappig moment vast te leggen. Een moment dat ik waarschijnlijk nooit meer ga meemaken. Ichi-go ichi-e zoals je Japaners het zeggen. Het concept van het koesteren van de onherhaalbare aard van een moment. Bij het illustreren heb ik me laten inspireren door de echte wereld. Denk hierbij aan reclame, kleuren, texturen en eigen fotografie. Zie hier het resultaat!
Op deze afbeelding zie je verschillende kleuren, texturen en foto’s waaruit ik mijn inspiratie heb gehaald. Zo kun je zien dat de hele illustratie reeks een complete mix is geworden van onze hele reis.
Een illustratie reeks die me deze onvergetelijke reis nooit meer laat vergeten. Ichi-go ichi-e!
Onze reis startte in Tokio. Een stad die we volgens onze stappen tracker binnen 7 dagen voor waarschijnlijk maar 2 procent hebben gezien. Hoe illustreer je een stad die zo groots is? Een moment wat voor mij de gekte en unieke kant van Tokio liet zien was het moment dat we toch maar eens besloten om een van de ontelbare kattencafés in te gaan. Het idee is om interactie te hebben met de katten en helemaal tot rust te komen.
De werkelijkheid was dat het zo goed als onmogelijk was om enige vorm van interactie met de katten te krijgen (mits dat je snoepjes had). Was het leuk? Niet echt. Was het uniek en memorabel? 100%. Zou ik het nog een keer doen? Zeker niet;)
Na een aantal dagen Tokio was het tijd om de rust op te zoeken. Dit gingen we doen in een Ryokan in de Japanse Alpen. Wat is een Ryokan? Een Ryokan is een verblijf waar je op traditionele wijze kan overnachten, je traditioneel eten krijgt en waar je even helemaal kan ontspannen in een onsen (Japanse bad). Heerlijk was het!
Maar iets wat me op deze plek zo bij is gebleven is de uitstraling en het karakter van de oudere generatie. Sommige personen kunnen zo rechtstreeks uit een anime serie komen. De man achter de counter was ook zo iemand. Zeer vrolijk, aardig en een uitstraling die niet te missen was. Omdat ik voor mijn werk vaker karakters teken, vond ik dit de uitgelezen kans om eens een Japans karakter te illustreren. Kazeya, bedankt voor het fijne verblijf!:)
Een ding waar je niet omheen kan in Japan is de structuur en de gestroomlijnde processen. Openbaar vervoer heeft nooit vertraging, iedereen wacht netjes in rijtjes bij een ingang, iedereen neemt zijn of haar vuil mee naar huis om het thuis weg te gooien etc. etc. Maar als er dan iets gebeurt wat totaal niet in lijn is met deze structuur, dan wordt het ineens een memorabel moment. Zo belandden we in een Sushi restaurant wat volgens de Google Reviews heel goed moest zijn. Maar niets was minder waar.
Eenmaal binnen werden we via een smal trapje naar boven gewezen. We kwamen terecht in een ruimte die meerdere doeleinden had. Soort opslag, woonkamer en keuken in een. Zelfs de reiskoker stond nog op de eettafel, haha. Vanaf dit moment bleven er zoveel dingen om ons heen gebeuren en fout gaan. Bestellen lukte niet, Iedere kast werd constant opengetrokken, soya saus over de camera, overgebleven sushi die achter ons op een tafel verzamelde, geen wijn kunnen krijgen omdat ze de wijn opener kwijt waren (teveel om op te noemen, haha).
Maar desondanks bleef iedereen heel aardig, deden de medewerkers enorm hun best. Ze hadden simpelweg te veel mensen binnengelaten dat het hun allemaal de pet te boven ging. We hadden daarom ook een beetje medelijden met de situatie! Maar het was zo niet Japans wat er op dit moment allemaal gebeurde, dat dit niet kon missen in deze reeks.
Eenmaal aangekomen in Osaka kon het je niet ontgaan dat dit een stad is waar we compleet overprikkeld zouden worden door geluiden, kleuren, neonborden, grijpmachines en ga zo maar door. De eerste avond kwamen we uit bij een heel schattig barretje. Het barretje was zo groot dat er maximaal 6 personen in konden.
We kwamen aan de praat met een Japanse man. Na veel lachen en elkaar totaal niet verstaan ontstond er toch een connectie. Zo wou de man ons graag een rondje drinken geven en allerlei eten laten proeven dat hij heel lekker vondt. Afslaan was geen optie (zelfs onbeleeft) en iets terug geven was helemaal no go. Pas als die ooit naar Nederland zou komen dan zou die van ons iets te drinken en lokaal eten willen krijgen, haha.
Na veel lachen en ongemakkelijke taalbarrière situaties die we weg tikte met ‘Kampai’, belandden we in een van gamehallen vol met grijpmachines. Zo zeide we tegen elkaar dat we even een paar keer gingen proberen. Maar niets was minder waar, het was zo verslavend dat we hier een groot deel van de rest van de avond doorgebracht hebben. Gelukkig wel een kleine JigglyPuff gevangen;)
Eenmaal aangekomen in Hakone, een klein plaatsje in de buurt van Mount Fuji, was het heerlijk weer. Zo zijn we die middag direct op pad gegaan om mount Fuji te zien! De zon scheen, er was geen wolk aan de lucht en onze hoop was hoog. Zo zijn we afgereisd naar een meer waar we vanuit een mooi toeristisch piratenschip een mooi aanzicht van Mount Fuji stond te wachten.
Eenmaal aangekomen op het meer was onze hoop toch iets te hoog. De zon scheen, er waren weinig wolken in de lucht, behalve rondom Mount Fuji. Zo verlegen als Fuji is, zat ze helemaal ingepakt in een heerlijk zacht deken van wolken. Zo ontstond de woordgrap Mount Foetsie. Gelukkig hebben we na een beetje om plannen van onze reis Fuji gelukkig wel mogen zien, en wauw wat was dit een kerst op de taart van onze hele reis!